Een positieve erfenis verwerpen: gek geworden?

Een man heeft twee kinderen: Paul en Eline. In het verleden heeft hij aan Eline ooit een bankgift gedaan van € 230.000 om haar te helpen bij de aankoop van haar woning.

Nu is vader overleden en laat hij € 100.000 na. 

Niet onbelangrijk is om te vermelden dat Paul geen al te zuiver figuur is en in het verleden dikwijls misbruik heeft gemaakt van (het geld van) zijn vader.

Eline legt haar zaak uit aan de adviseur van AXIS Finance en die raadt haar aan om de erfenis te verwerpen.

Geen enkel normaal denkend mens zou stilstaan bij de problematiek die achter deze erfenis schuilt.

Wat is immers het probleem: elke schenking die in het verleden gedaan is moet terug ingebracht worden door de erfgenamen om de te verdelen massa te kunnen bepalen.

Met andere woorden, de nalatenschap bedraagt: € 100.000 + € 230.000 = € 330.000.

Aangezien er twee kinderen zijn hebben ze elk recht op de helft of op € 165.000.

Aangezien er maar € 100.000 meer is zal Eveline € 65.000 moeten ophoesten om haar broer zijn deel te geven.

Ten eerste heeft ze echter dat geld niet en, wat belangrijker is, zij kan ons op basis van documenten overtuigen dat haar broer reeds in het verleden behoorlijk wat geld heeft ontfutseld aan haar vader.

Onder dergelijke voorwaarden zijn wij uiteraard bereid om wat spitsvondigheden boven te halen teneinde de lat weer gelijk te krijgen.

Wij gaan gebruik maken van een artikel van het Burgerlijk Wetboek dat stelt dat iemand die een erfenis verwerpt beschouwd wordt als zijnde nooit een erfgenaam geweest te zijn.

En, als je nooit een erfgenaam geweest bent moet je ook uw schenking niet inbrengen.

Echter, we moeten altijd rekening houden met het feit dat een reservataire erfgenaam (Paul is als zoon reservataire erfgenaam) nooit (tegen hun zin) kunnen onterfd worden.

Met andere woorden, we zullen ervoor moeten zorgen dat hij minstens zijn reserve krijgt willen we onze oplossing juridisch sluitend krijgen.

Hoeveel bedraagt die reserve?

Aangezien we met twee kinderen zijn, moet elk kind minstens 1/3de krijgen.

1/3de van wat?

1/3de van de fictieve massa. De fictieve massa is het vermogen van vader dat we terug samenstellen 'precies alsof hij nooit in zijn leven schenkingen of giften zou gedaan hebben'.

In dit geval stemt dit dus overeen met de te verdelen massa: € 330.000.

Hiervan moet Paul dus 1/3de krijgen of € 110.000.

Resultaat

In plaats van € 65.000 op te hoesten voor haar broer zal Eline nu maar € 10.000 moeten betalen en is hiermee de erfenis definitief geregeld.

Paul zal hier op geen enkele manier ook maar iets kunnen tegen doen.

Zoals wij al meermaals hebben benadrukt in verschillende van onze nieuwsbrieven is erfrecht (Burgerlijk Wetboek) en successierecht (Wetboek Successie) zo een complexe en moeilijke materie dat de meeste Belgen hiervan gewoon geen basiskennis hebben.

Nemen we gewoon bovenstaand geval. Hoeveel mensen zouden weten dat er nog met giften en schenkingen uit het verleden moet rekening gehouden worden?

Soms zeggen cliënten tegen ons: 'Maar Rudi, dit is meer dan 3 jaar geleden'. Wij moeten hen dan uitleggen dat deze 3 jaar betekent dat er geen successierechten meer moeten op betaald worden (Wetboek Successie) maar dat ze wel nog moeten meegerekend worden voor de verdeling (Burgerlijk Wetboek).

Het is de kennis, om de scheiding tussen de regels van deze twee wetboeken te maken, die het geheel zo moeilijk maakt.

Laat u daarom steeds bijstaan door professionele mensen die dagelijks met deze materie bezig zijn indien u een planning wenst op te stellen.

PS: Het zal u waarschijnlijk opgevallen zijn dat wij Paul in het bovenstaande verhaal nogal 'zwart' maken. De reden hiervoor is dat wij nooit meewerken aan 'ontervingen' waar wij moreel en ethisch niet achter staan.

Contacteer ons

<< terug