Een schenking... aan de fiscus?

Zoals iedereen ondertussen weet, is de goedkoopste manier om geld over te dragen naar een andere persoon de schenking via een eenvoudige bankoverschrijving of een eenvoudige overhandiging van het geld en klaar is kees. Wanneer de schenker dan nog gedurende drie jaar blijft leven, zullen hier nooit belastingen (lees: schenkingsrechten of successierechten) moeten op betaald worden.

Wat al minder gekend is, is dat je hier bepaalde voorwaarden kan aan koppelen zoals bijvoorbeeld het verbod om het geschonkene in te brengen in een huwgemeenschap.

Dergelijke voorwaarden gaat men opnemen in wat men noemt 'een pacte adjoint', een soort bijvoegsel waarin deze zaken zijn gespecifieerd.

Dit laatste brengt ons bij de topic van vandaag: goedbedoelde zaken hierin opnemen die voor een serieuze fiscale kater kunnen zorgen. 

Onlangs werden we geconfronteerd met het volgende geval (opmerking: de namen en bedragen zijn fictief):

Frans (63 jaar) en Mia (60 jaar) hadden een paar jaar geleden € 500.000 geschonken aan hun kleinzoon Albert. Omdat ze echter bang waren dat ze misschien ooit geld zouden tekort komen hadden ze een bijkomende last opgelegd: Albert moest jaarlijks aan zijn grootouders 4% op dit bedrag betalen. Bovendien stond er gestipuleerd dat, wanneer één van de schenkers zou komen te overlijden, zijn deel van de 4% automatisch overging naar de langstlevende.

Mooie constructie nietwaar: geen notariskosten, een belastingvrije schenking en dan nog ieder jaar kunnen beschikken over € 20.000 en dit tot het einde van het leven van de langstlevende.

Dit is uiteraard het ogenblik waarop u als echte Belg die de fiscus een beetje kent, begint te twijfelen en u afvraagt of dit niet te mooi is om waar te zijn. 

PS: de aandachtige lezer zal zich waarschijnlijk afvragen waarom er dan geen schenking met voorbehoud van vruchtgebruik is gebeurd? De reden is vrij simpel: dit moet verplicht via authentieke akte (notariskosten) en kost 3% schenkingsrechten. 

U heeft het al begrepen, beste lezer. Hier zit een zware adder onder het gras, mogelijks 2 en we zullen ze u alletwee toelichten:

Probleem 1: de schenking binnen 3 jaar voor overlijden.

In de schenkingsakte is dikwijls opgenomen dat de rente (4%) jaarlijks wordt betaald op uitdrukkelijk verzoek van de schenker(s). Wat gebeurt er dan in de praktijk? Op het einde van het jaar stellen de grootouders vast dat hun vrees om 'niet toe te komen' ongegrond is en ze vragen de interest niet op. In de praktijk stellen we zelfs vast dat ze dit in veel gevallen nooit opvragen.

Dit betekent dus dat, wanneer één van de grootouders van Albert overlijdt, hij gedurende de laatste 3 jaar voor het overlijden de helft van 4% (namelijk het aandeel van de overledene) niet heeft moeten betalen heeft en dat dus - volgens de fiscus - Albert een cadeau (schenking) gekregen heeft. En aangezien alle niet-geregistreerde schenkingen binnen de 3 jaar voor het overlijden belastbaar zijn in de successiebelasting...

Dank u wel Albert.

Probleem 2: de fictiebepaling van artikel 8

Beste lezers, hoedt u voor dit weinig gekende artikel. Wij besparen u het artikel zelf maar de essentie is, dat wanneer één van de grootouders overlijdt, de langstlevende grootouder het gedeelte van de interest van de overledene verkrijgt en dat hier dus successierechten op verschuldigd zijn.

Het bedrag is afhankelijk van de leeftijd van de langstlevende. Veronderstel dat in dit geval de grootmoeder overblijft (60 jaar) dan zal er € 10.000 x 11 = € 110.000 extra in de successie van haar man vallen. Aan 27% is dit zo'n € 30.000 extra belasting.

Nogmaals dank Albert.

Er bestaan uiteraard juridische spitsvondigheden om dergelijke toestanden te voorkomen. Zo zal een echtpaar dat getrouwd is met scheiding van goederen hier niet aan onderworpen zijn. Maar wie is er bereid om voor zoiets zijn volledig huwelijksstelsel te veranderen met alle kosten en formaliteiten (onder andere een volledige boedelbeschrijving) vandien?

Zou het niet eenvoudiger zijn dat je iemand met ervaring in financiële planning eens laat berekenen hoeveel je minimum voor jezelf moet behouden om nog tot bijvoorbeeld uw 100 jaar te blijven leven.

Een ervaren planner zal hierbij rekening houden met het slechtst mogelijke scenario van ziek worden en extra medische en andere gezondheidskosten. Wanneer je dan vaststelt dat deze uitzonderlijke uitgaven zich niet voordoen, dan kan je nog altijd met nieuwjaar uw kinderen of kleinkinderen een extraatje geven zonder dat je jezelf ooit in de problemen kan brengen.

Uiteindelijk heeft elke familiale planning maar 1 doel: gemoedsrust brengen. 

Contacteer ons